کد مطلب:23753 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

انسان براي يك زندگي معنوي و با سعادت احتياج به خود شناسي دارد و يا خدا شناسي و در ابتدا كدامين واجب تر است و چگونه مي توان به آن دست پيدا كرد ؟

انسان براي دست يابي به يك زندگي معنوي به هر دوي اين فاكتور ها نياز دارد آدمي خود شاهكار خلقت آفريدگار است به شاهكار ها و تمامي اسرار خلقت تنها آفريدگار متعال آگاه است ولي تا همان مقدار كه بشر به آن علم دارد از صدها كتاب قطور تجاوز مي كند. بنابر اين خود شناسي مقدمه اي خداشناسي است . تفكر در تحولات مرگ و حيات بهترين دليل اثبات خداوند متعال است انسان فكور و عاقل وقتي به ابعاد وجودي خويش واقف باشد و درك كند كه يك موجود سرتا پا نياز و عيب و نقص است .
بداند هيچگاه به خودي خود ابتدا و انتهاي زندگي دنياي اش را نمي تواند معين كند نا خواسته و بدون اجازه به دنيا مي آيد وزماني كه مدت معدود سپري شد بايد اين جهان راترك كند و بي شك به وجود خالقي بي نياز و مبرا از هر عيب و نقصي پي مي برد پس به جرات مي توان گفت : تنها در برابر اين دستگاه با عظمت بدن و روح و نفس كه قرار مي گيريم پي به اين مسئله مي بريم كه اين نظام عبرت آور را ناظم و صاحبي است خدا نام و بايد با كمال خضوع و خشوع در برابر اين همه نعمت كه به ما ارزاني داشته در مقام سپاسگزاري بر آمد بنابر اين هر گاه فرد به مرحله خود شناسي برسد بي شك خداشناسي را هم به دنبال خواهد داشت .